Grunty uprawne w RPA są suche i skaliste, a często także ubogie w substancje odżywcze. Barend Swanepoel zaprojektował własny zbieracz kamieni pracujący na jego polach. Skała na zdjęciu jest jedną z mniejszych – urządzenie usunie kamienie o masie nawet ponad 20 ton. Sekretem urządzenia – płozów jest ich zawieszenie na tylnym TUZ, dzięki czemu część masy kamieni spoczywa na tylnych kołach ciągnika.
Chociaż polityka segregacji rasowej Aparthaid zakończyła się w RPA w 1994 roku, zazwyczaj biali obywatele tego kraju są nadal właścicielami gospodarstw rolnych, natomiast ciemnoskórzy stanowią siłę roboczą. Rząd jednak zachęca ludność kolorową do zakupu gospodarstw rolnych, a także pomaga przy zmianie własności od dotychczasowych właścicieli, na rzecz ludności kolorowej. Radykalna frakcja czarnej młodzieży z partii ANC, zradykalizowania reform rolnych i przenoszenia własności rolnej z ludności burskiej na kolorową. Podobna doświadczenia w sąsiednim Zimbabwe nie są zachęcające. W strukturze plemiennej, to kobiety są odpowiedzialne za uprawę roli, co w konfrontacji z koniecznością zmechanizowanej uprawy powierzchni większej niż karczowiska, doprowadziło do zapaści rolnictwa i klęski głodu.
Głównym czynnikiem ograniczania produkcji rolnej w Afryce Południowej jest deficyt wody. „Wszystko można kupić, oprócz deszczu” trafnie ujął jeden z rolników. Górnictwo węgla kamiennego i diamentów zrujnowało delikatny system irygacyjny wód gruntowych, a nadmierna regulacja pozostałego jeszcze systemu wód zachwiała bilans wodny regionu.
Deficyt wody jest odpowiedzialny również za pożary buszu i sawanny. Każdy rolnik w RPA ma cysterny z wodą, które ciągnięte przez ciągniki, służą za jednostki gaśnicze. Prawie każdy rolnik ma w historii swojego gospodarstwa chwile, kiedy farma była całkowicie otoczona przez ogień, a on sam przetrwał w kabinie ciągnika lub w zbiorniku wodnym.
Rolnicy południowoafrykańscy cenią sobie proste i niezawodne ciągniki. Trudne warunki pracy i duże oddalenie od centrów zaopatrzeniowych i serwisowych, analfabetyzm wśród operatorów są poważnymi przeszkodami w mechanizowaniu rolnictwa. Nawigacja satelitarna nadal nie jest uznawana za ważne narzędzie, przez co nie jest zbyt popularna.
200 ciągników w roku do Afryki
Rankingi sprzedaży ciągników w Afryce mówią o sprzedanych 200 ciągnikach w roku. Około połowa z nich wyprodukowana jest w Brazylii i drugie pół w Finlandii. W ostatnich latach około pół tuzina ciągników serii S zostało również sprzedanych w Afryce.
Afrykańskie rynki ciągników są bardzo rozdrobnione. Większość ciągników sprzedawanych na kontynencie są to małe chińskie maszyny z małymi silnikami. Dla tego segmentu nie są dostępne ilościowe dane statystyczne. Niespełna 20.000 ciągników zachodnich marek jest sprzedawanych każdego roku na kontynencie afrykańskim, z czego w RPA prawie połowa, czyli 10 000 maszyn. Dla porównania: rynek francuski wchłania 30.000 ciągników co roku. Chociaż kontynent afrykański jest wielokrotnie większy, zarówno pod względem obszaru jak i liczby ludności, sprzedawane są tam stosunkowo niewiele ciągniki.
Zarząd AGCO uznał teren Afryki za ważny obszar biznesowy i uważa, że obecny popyt na maszyny rolnicze, znacznie wzrośnie. AGCO buduje obecnie istotne z biznesowego punktu widzenia Centrum części zamiennych w Johannesburgu (RPA), oraz dodatkowe punkty sprzedaży w Kenii i Ghanie. Gospodarstwa wdrożeniowe powstają w całej Afryce a nowe biuro właśnie zostało otwarte w Cape Town.
źródło: Valtra
